Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Yazmaya başlayınca çocukken sana yazdığım bir mektubu anımsıyorum. Oraya bile içimdekini değil de kendimi suçlayan cümleler yazmış ve özür dilemiştim. Bu kez kendim gibi yazmak istiyorum. Nasıl olsa bunu okuman imkansız. Ben buraya eksilmemden bahsedeceğim. Senin beni başka kişi, grup, mevki ile kıyaslarken parçalara bölünmemden. Bundan daha acısı senin bunu hiç görmemen. Anne buraya iyi bir şeyler yazamayacağım. Yaşım 25 oldu ama ben 50 yıllık kıyas yedim. Yaşımın iki katı kıyasla yaşamak beni çok yoruyor. Çocukluk travmalarım konusunda da şu an orayı açacak kadar güçlü hissetmiyorum ama bir gün onu da yazacağım. Sadede gelecek olursak senin “kaçıp kurtuldun” dediğin şey benim evliliğim. Çok değil yahu bir yıldır ne çok şey dedin. Bir kez olsun buraya gelince dediklerini gerçekten hisset. Bunun sadece lafta olduğunu bildiğim için hiç ama hiç mutlu olamıyorum. Anne ne bileyim ben seni bildiğimi sandığım zamanlar bile bilememişim. İnsanın annesine karşı bunları hissetmesi kötü bunun farkındayım ama sen beni ne durumda koyduğunun farkında değilsin. Ben annemin annesi olmak istemiyorum. Şunu dersem üzülür, böyle konuşursam kırılır dedikçe ben bitiyorum. İçimde sana olan sevgi de sana karşı iyi niyetim de azalıyor. Çok zor bir şey değil beni ben olduğum için sev. Yani iyi veya kötü bu kız da böyle de. Kabullen be çok mu zor? Gerçekten kendimce iyi biri olmak için çaba gösteriyorum senden takdir beklemiyorum ama bari yoluma taş koyma. Baban hasta olur diye diye yalanlar söyleyerek büyüdüm. Gerçeği anında net olarak söylemek ne kadar zormuş sen biliyor musun? Şimdi bile ara ara refleks gibi ilk yalanı düşünüyorum. Yenmek için neler çektim bitirene kadar da devam edeceğim. Niye buraya iyi şeyler yazamıyorum çünkü yok. Sana kırgınım bu geçer mi onu da bilmiyorum. Kendi içimde halledemediğim şeyler hep artıyor. Bazen diyorum ki o da öyle işte yanlış şeyler yaşamış belki ama sonra ben değiştim diyorum. Ağlaya ağlaya düzelmek için neler yaptım. Yahu bir kez olsun psikoloğa neye gittiğimi merak etseydin. Zoruma gidiyor işte her şey çok zoruma gidiyor. Niye diğer çocuklarına böyle davranmıyorsun? Aramızda iki yaş vardı. Çünkü o her şeyi çat çat söyler döner gider. Onun dediği önemli. O hep senin kızın ben neyim anne? Mutluyum arıyorum mesela la iş buldum diyorum yapar mısın aman batırma bilmem ne anne ben hep mi işe yaramazım. Kızgınım işte tamam mı? Daha fazla yazmak istemiyorum.